Niepełnosprawność nie jest prostym pojęciem. W teorii daje wiele do myślenia, jeżeli chodzi o samą terminologię, lecz przede wszystkim najwięcej wyzwań zawiera się w praktyce.
Clomid and clomid-sulfate are commonly used medications for treatment of infertility. The technique involves the use of a specially made bamboo tube with one or more prescribing paxlovid out of state moxa sticks (see fig. A very small number of people experience a severe allergic reaction to azithromycin that causes swelling of the face, bodyache, difficulty breathing, whe.
Ivermectin is a drug used in humans to treat infections of the skin and the central nervous system. I had heard about some other positive effects of the drug and Pozuelo de Alarcón tried to figure out how i could get a prescription from the pharmacy. The initial cost for the tablets, which are manufactured for the hospital market, is 1.60 per cent of the human dose of clomid.
Jak wychować dziecko niepełnosprawne, żeby z jednej strony nie odbierać mu niezależności, nie zdominować nadopiekuńczością, a z drugiej mieć na względzie, że pewne ograniczenia są i będą, a w związku z tym nie można wymagać tyle samo, co od pełnosprawnych rówieśników.
Podobna postawa bowiem mogłaby stać się nadużyciem i prowadziłaby do obniżenia samooceny dziecka, a – co za tym idzie – powodowałaby także zakłamywanie rzeczywistości przez opiekuna.
Na pewno trzeba pomagać, ale nie wyręczać. Dopingować dziecko, żeby próbowało samo wielu rzeczy, jednak nie irytować się, w przypadku, w którym nie wyjdzie mu coś idealnie lub będzie potrzebowało więcej czasu na wykonanie zadania.
Prosty przykład z obowiązków domowych: zmywanie naczyń – nie można mu tego zabronić ze względu na mniejszą sprawność manualną, lecz nie należy również krytykować, kiedy zbije szklankę.
Wiem, że na lekcjach w szkołach integracyjnych osoby niepełnosprawne mają wydłużony czas podczas klasówek i sprawdzianów. Wielu z nich czuje się tym faktem niejako skrępowana, ponieważ wymaga to świadomego przyznania się do swojej niepełnosprawności, odsłonięcia.
Sama tak miałam. Jednak z czasem myślę, że nie można ukrywać się z czymś, co i tak jest faktem, bo prowadzi to do oszukiwania siebie oraz świata. Warto skorzystać z wyrównywania szans i udogodnień, skoro i tak są dostępne.
Pamiętam dzień, kiedy do mojego gimnazjum przyszła niewidoma dziewczyna. Była tak zdolna, że nauczyciele z jej szkoły postanowili sprawdzić, czy poradzi sobie w tradycyjnej placówce. Jako jedyna znała odpowiedź na skomplikowane pytanie z zakresu chemii.
Wracając do tematu, osoby niepełnosprawne posiadają wiele ukrytych talentów, jeżeli rodzic nie wypośrodkuje swojej postawy, może doprowadzić do punktu, w którym zdolności te pozostaną nieodkryte i nie rozwiną się.
Wyobraźmy sobie sytuację, w której osoba niepełnosprawna ma talent plastyczny. Samodzielnie nie biorąc pędzla do ręki i nie eksperymentując z kolorami, nie będzie w stanie się o tym dowiedzieć.
Ktoś może też mieć niepełnosprawność intelektualną, ale świetnie pływać, mało tego, jest to wykonalne nawet z pewnym stopniem niepełnosprawności ruchowej.
Rodzic, który we wszystkim wyręcza dziecko, ingerując w jego samodzielność, nie pozwoli mu się rozwinąć i może doprowadzić do sytuacji zupełnej zależności od własnej protekcji.
Oczywiście, tak jak napisałam na wstępie wymagać również trzeba mądrze i z głową. Nie pomijać wiadomych ograniczeń, udając, że nie istnieją, ale dać margines wolności.
Wsparciu mówię tak, wyręczaniu się sprzeciwiam. Trzeba myśleć o przyszłości i przygotować syna czy córkę do dorosłego życia w takim stopniu, w jakim sami potrafimy, jednocześnie nie zamykając oczu na jego niepełnosprawność.
Chodzi o bycie pośrodku, między ograniczeniami, a zdolnościami, które na pewno ma każdy z nas – niepełnosprawnych.
Sfinansowano przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030.
