Żubr – niekwestionowany król puszczy. Co jeszcze o nim wiemy? – Wielkopolski Portal Informacyjny Osób Niepełnosprawnych

Żubr – niekwestionowany król Puszczy Białowieskiej. Przynajmniej tak kojarzy się większości z nas. Ostatnio można było natrafić jednak na informacje, że żubry pojawiły się w Wielkopolsce.

Jak donosi portal www.epoznan.pl żubr widziany był na terenie Nadleśnictwa Oborniki, a także w gminie Krzyż Wielkopolski – to wiadomość zaledwie sprzed dwóch dni.

W związku z tym oraz z czystej ciekawości postanowiłam zgłębić temat w celu poznania bliżej tego zagadkowego zwierzęcia, który kiedyś wyginął by później (dzięki działaniom człowieka) móc znów powrócić.

Żubr jeszcze w czasach historycznych występował na terenie większości obszarów europejskich. Wraz z rozwojem sztuki strzeleckiej i broni stawał się on coraz łatwiejszym celem polowań. W XVIII wieku gatunek ten występował w niektórych kompleksach leśnych na terenie obecnej Polski, Litwy i Białorusi.

Natomiast sto lat później w wieku XIX żubr był obecny już jedynie na terenie Puszczy Białowieskiej. Początek XX wieku przyniósł zagładę gatunku – ostatnia żubrzyca zginęła dokładnie w 1919 roku.

Dzięki temu jednak, że zdołało przetrwać kilkadziesiąt osobników trzymanych w różnych zwierzyńcach czy hodowlach w 1929 roku podjęto decyzję o odtworzeniu żubra jako gatunku.

Przetransportowano żubry z ogrodów zoologicznych do Puszczy Białowieskiej. Były to osobniki głównie czystej krwi nizinnej, jak również mieszańce żubrów białowieskich i kaukaskich. Od tego momentu rozpoczął się długi proces restytucji żubra jako gatunku.

Pierwsze żubry zostały wypuszczone na wolność w 1953 roku i właśnie od tego momentu możemy mówić o odnawianiu się jego populacji. Nie należy jednak spoczywać na laurach, żubr wymaga ciągłej opieki i czujności.

Gatunek ten został „przywrócony” w bardzo niewielkiej liczbie osobników. Jego obecność w Puszczy stanowi autentyczny i wartościowy przykład sukcesu w zakresie polskiej ochrony przyrody. Jest on symbolem wielu organizacji ekologicznych, a jego podobizna zamieszczana jest w logo poszczególnych miejscowości.

Dziś Polskę zamieszkuje ponad 2000 żubrów, polscy przyrodnicy stali się uznanymi specjalistami w zakresie restytucji tego gatunku, a z naszego doświadczenia korzystają naukowcy z wielu krajów na świecie.

Należy zatem stale podejmować działania, mające na celu utrzymanie „rodziny” żubra na obszarze Polski, jego odradzanie się i poszerzanie – tak, by mógł występować w możliwie jak największej liczbie osobników w wielu miejscach.

Żubr nie jest drapieżnikiem, lecz po prostu zwierzęciem o wysokich wymaganiach przestrzennych, potrzebuje dużo miejsca, nie sprawia jednak większych problemów.

Jest on symbolem pozytywnych działań na rzecz ochrony przyrody i o tym fakcie nie wolno nam zapominać, bo jest to zwyczajnie powód do dumy.

Powinno się zatem uświadamiać ludzi i podejmować rozmaite działania na rzecz edukacji, pokazując przy tym na jak ogromny respekt i szacunek zasługuje żubr właśnie przez wzgląd na swoją przeszłość oraz interesującą historię, którą należy popularyzować.

Tekst opracowano w oparciu o:

7.https://bpn.com.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=64&Itemid=115

Sfinansowano przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030.

Żubr – niekwestionowany król puszczy. Co jeszcze o nim wiemy?

Dodaj komentarzCancel reply