Autorka: Martyna Sergiel
Osoby z niepełnosprawnościami, ich opiekuni i ludzie związani z tym środowiskiem wyszli na ulicę, by okazać swój sprzeciw wobec zbyt opieszałych prac rządu.
Zgromadzili się przed Kancelarią Premiera i apelowali o szybkie wprowadzenie ustawy o asystencji osobistej.
„Godne życie z asystentem”, „Brak ustawy o asystencji osobistej to przemoc systemowa” – to slogany, które ta grupa protestujących wypisała na trzymanych transparentach. Środowisko żąda szybkiego procedowania ustawy o asystencji osobistej.
Na stronach Rządowego Centrum Legislacyjnego projekt ustawy o asystencji osobistej znalazł się już w grudniu. Przeszedł konsultacje społeczne, międzyresortowe, były wprowadzane liczne poprawki i zmiany. W miniony czwartek prace nad projektem rozpoczął Stały Komitet Rady Ministrów. Wcześniej szereg zastrzeżeń do projektu wnieśli do niego przedstawiciele Ministerstwa Finansów.
„Ministerstwo Finansów może spowodować, że nie zostanie wykorzystana szansa na wprowadzenie tego rozporządzenia. Może też stale hamować prace nad nim. Ostatni wysłany pakiet stanowi 40 pytań. Wątpliwości co do zasadności ustawy zgodnej z Konwencją Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach osób z niepełnosprawnościami nie mają jednak ludzie, którzy potrzebują asystencji niczym tlenu” – komentowała w rozmowie z Polską Agencją Prasową prezeska Fundacji Centrum Edukacji Niewidzialna, Małgorzata Szumowska.
Asystenci są niezbędni do wykonywania prozaicznych, ale potrzebnych do funkcjonowania zadań, jak pomoc w przesiadce na wózek inwalidzki, założenie butów, umycie zębów, wymiana butli z tlenem, ale także udzielania wsparcia podczas na przykład przemieszczania się po mieście.
„Nie wymaga to wybitnych kwalifikacji, raczej otwartości i umiejętności podążania za potrzebami osoby wspieranej. Podkreślam to, bo najgorsze co mogłoby się wydarzyć, to setki nikomu niepotrzebnych pseudo szkoleń z certyfikatami, które nie wniosą nic do życia osób z niepełnosprawnościami” – mówiła Małgorzata Szumowska.
W czwartek na pytania o projekt ustawy o asystencji osobistej odpowiadał pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych Łukasz Krasoń. Podkreślał, że prognozowany koszt realizacji projektu – około 70 mld zł w ciągu najbliższych 10 lat – „uwidacznia jak ogromny jest to projekt i jak wiele osób dzięki temu wsparciu realnie zmieni swoje życie na lepsze”.
Z drugiej strony Małgorzata Szumowska zaznaczyła, że to nie tylko koszt, ale też wkład – wiele osób, które otrzymają wsparcie w postaci ustawowej asystencji, będzie mogło podjąć aktywność zawodową. „Ustawa uwolni także część opiekunów, którzy będą mogli wrócić do innych niż opiekuńcza ról społecznych” – tłumaczyła.
Aktualnie usługi asystenckie realizowane są przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w ramach czasowych programów kierowanych do samorządów i organizacji pozarządowych. Nie ma systemowego uregulowania usług asystenckich tak, by każda osoba potrzebująca mogła do nich dotrzeć.
Według projektowanych przepisów docelowo do skorzystania z asystencji osobistej będą uprawnione osoby w wieku 18-65 lat posiadające dokument o stopniu niepełnosprawności, które uzyskają w skali poziomu potrzeby wsparcia łącznie nie mniej niż 80 punktów oraz osoby w wieku 13-18 lat z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności lub orzeczeniem o niepełnosprawności z określonymi wskazaniami.
Osobie po ukończeniu 65. roku życia będzie przysługiwać asystencja do upływu okresu, na który została wydana decyzją ustalającą prawo do asystencji osobistej.
W Sejmie procedowany jest prezydencki projekt ustawy o asystencji osobistej osób z niepełnosprawnościami. Regulacja w październiku 2024 r. trafiła do Komisji Polityki Społecznej i Rodziny.
Według propozycji prezydenta, usługa może być dostępna w każdym powiecie dla osób powyżej 18. roku życia i ma zostać sfinansowana z budżetu państwa.
Projekt zakłada od 40 do 200 godzin asystencji osobistej miesięcznie.
Opracowano na podstawie: https://wm.pl/1169909,Niepelnosprawni-mowia-dosc-protest-w-Warszawie.html.