Kropla drąży skałę, czyli: dostępność OWI na Łozowej w Poznaniu

W ramach projektu realizowanego przez naszą redakcję co jakiś czas dokonujemy tak zwanych audytów dostępności.

Brzmi to nieco poważnie, jednakże w praktyce chodzi przede wszystkim o to, by sprawdzić dostępność obiektów użyteczności publicznej. Odkąd w 2019 roku weszła w życie Ustawa o dostępności, zachowanie jej jest praktycznie obowiązkiem takich placówek.

Dzisiaj, chciałabym Naszym Czytelnikom zaproponować przyjrzenie się wzorcowemu pod względem architektonicznym budynkowi Ośrodka Wczesnej Interwencji (OWI) przy ulicy Łozowej 26 w Poznaniu, jednej z pięciu placówek Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnoprawnością Intelektualną Koło w Poznaniu.

Jest to sztandarowy przykład tego, ile może zdziałać zdeterminowana grupa opiekunów i ludzi związanych ze środowiskiem osób z niepełnosprawnościami.

Z pewnością, ktoś mógłby powiedzieć, że mamy inne czasy, przystosowanie architektoniczne narzuca prawo, jednak po rozmowie z kierowniczką opisywanej tutaj placówki, odniosłam inne wrażenie.

Myślę, że nic się samo nie wydarzy. Jednakże, tak jak powiedziała mi kiedyś pewna mądra osoba, jeżeli istnieją realne potrzeby, za którymi stoją autentyczni i mocno zdeterminowani ludzie, można w wyniku wytrwałości wiele zmienić.

I to jest właśnie taki przypadek. Słynna łacińska i bardzo prawdziwa sentencja głosi: Gutta cavat lapidem non vi, sed saepe cadendo, co w wolnym tłumaczeniu oznacza: kropla drąży skałę nie siłą, lecz ciągłym padaniem. W mojej opinii to właśnie ta determinacja była sednem wspomnianego tutaj sukcesu.

Z Panią Zdzisławą Gorynia– Przewodniczącą Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnoprawnością Intelektualną Koło w Poznaniu oraz Moniką Tonder-Kasprzak – kierowniczką Ośrodka Wczesnej Interwencji na Łozowej, rozmawiam o historii tej placówki oraz ludzkiej konsekwencji i zapale, dzięki którym mamy obecnie w Wielkopolsce jeden z nielicznych tak profesjonalnych Ośrodków w skali całej Polski. Zachęcam do lektury, jeżeli jesteście ciekawi szczegółów.

Ze Zdzisławą Gorynia i Moniką Tonder-Kasprzak rozmawia Martyna Sergiel.

Czym zajmujecie się jako specjaliści w Ośrodku na Łozowej 26 w Poznaniu?

W Ośrodku Wczesnej Interwencji przy ul. Łozowej 26 w Poznaniu specjalizujemy się we wczesnym wykrywaniu, korygowaniu oraz kompensowaniu zaburzeń rozwoju dziecka. Stosujemy indywidualnie dobrane metody terapeutyczne, dostosowane do potrzeb i możliwości dzieci od urodzenia aż do 18. roku życia. Naszym celem jest jak najwcześniejsze zidentyfikowanie trudności rozwojowych i ich minimalizowanie, aby każde dziecko miało szansę na możliwie najlepszy rozwój.

Dlaczego tak ważne jest rozpoczęcie rehabilitacji na wczesnym etapie życia?

Wczesna interwencja to klucz do sukcesu. Im wcześniej wdrożymy kompleksową terapię, tym istnieją większe szanse na poprawę funkcjonowania dziecka. W naszym Ośrodku łączymy różne formy terapii. Mózg dziecka jest niezwykle plastyczny – najmłodsi szybko się uczą i przyswajają nowe umiejętności. Zdecydowanie lepiej jest, gdy trafiają do nas dzieci w wieku 2–3 miesięcy niż kilkuletnie. Nasza terapia ma charakter interdyscyplinarny – pracują u nas fizjoterapeuci, logopedzi, neurologopedzi, psycholodzy, pedagodzy, terapeuci zajęciowi, a także specjaliści prowadzący dogoterapię oraz zajęcia grupowe. Oferujemy także terapię integracji sensorycznej.

Jakie zajęcia cieszą się największą popularnością wśród dzieci?

Wielu małych pacjentów najbardziej lubi zajęcia z integracji sensorycznej – łączą one ruch, zabawę i bodźce zmysłowe, pomagając dzieciom lepiej reagować na otaczający świat. Dużym zainteresowaniem cieszy się również dogoterapia, w której naturalna więź dziecka z psem wspiera rehabilitację, poprawia samopoczucie i motywuje do działania. Zajęcia prowadzą dwie doświadczone terapeutki.

W Ośrodku pracuje zespół 27 wykwalifikowanych specjalistów. Mamy lekarza rehabilitacji medycznej (w tym specjalistów pediatrii) oraz neurologa. Świadczymy kompleksowe wsparcie diagnostyczne i terapeutyczne, obejmujące cały proces – od pierwszej konsultacji po długofalową terapię. Znamy naszych pacjentów i towarzyszymy im na wielu etapach rozwoju – często już od kilku miesięcy życia aż po wiek szkolny. Współpracujemy również z placówkami edukacyjnymi, przekazując zalecenia i opinie wspierające proces integracji dziecka w środowisku rówieśniczym.

Jak wygląda dostępność Ośrodka dla osób z niepełnosprawnościami?

Od 2021 roku Ośrodek działa w nowej siedzibie przy ul. Łozowej 26, w budynku należącym do Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Mieszkaniowej (MPGM). Wcześniej Ośrodek mieścił się przy ul. Św. Szczepana, gdzie warunki były bardziej ograniczone.
Budynek w nowej lokalizacji została gruntownie wyremontowany i w pełni dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Lokal posiada windę, łazienkę z poręczami, zaplecze socjalne, szatnię oraz kącik zabaw dla najmłodszych. Remont przeprowadzono zgodnie z przepisami ustawy z 2019 roku o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami.
Dzięki wsparciu Miasta Poznań oraz osobistemu zaangażowaniu Prezydentów Miasta i Wydziału Zdrowia i Spraw Społecznych mogliśmy zakończyć kompleksową modernizację – w tym również parteru, gdzie znajdują się większe gabinety i mogą odbywać się zajęcia grupowe.

Jak doszło do powstania obecnej siedziby Ośrodka?

Impulsem do zmiany lokalizacji była inicjatywa rodziców naszych podopiecznych. To mamy zorganizowały spotkanie z wiceprezydentem Poznania, Jędrzejem Solarskim, podejmując rozmowy na temat poprawy warunków lokalowych. Po wielu wizytach, konsultacjach i wspólnych działaniach udało się rozpocząć proces modernizacji.
Wszystko, co dziś znajduje się wewnątrz Ośrodka – od wyposażenia po detale wnętrz – zostało przez nas zaplanowane i sfinansowane z projektów. Dzięki determinacji rodziców, wsparciu władz miasta oraz zaangażowaniu zespołu, mogliśmy stworzyć przestrzeń przyjazną i w pełni dostępną.

Jak wygląda historia Ośrodka?

Nasza placówka ma już prawie 40-letnią tradycję – powstała w 1987 roku. Początkowo działalność opierała się na konsultacjach, wizytach domowych i turnusach rehabilitacyjnych. Z czasem rozszerzono zakres usług, zwiększono kadrę i rozwinięto ofertę terapeutyczną.
Zaczynaliśmy od udzielania podstawowych wskazówek dla rodziców, a dziś tworzymy nowoczesny ośrodek wsparcia dla dzieci i młodzieży z różnymi potrzebami rozwojowymi.

Na zakończenie…

Dla nas największą nagrodą i motywacją do dalszego działania są chwile, gdy dzieci, które początkowo były przynoszone na rękach, po intensywnej terapii opuszczają nasz Ośrodek o własnych siłach. To właśnie te momenty nadają sens naszej codziennej pracy.To wszystko nie byłoby możliwe bez nieustępliwości i determinacji rodziców, zaangażowania naszych specjalistów oraz ogromnego wsparcia lokalnej społeczności.Małymi krokami udało nam się osiągnąć wielkie cele. Wierzymy, że razem można naprawdę wiele – nawet jeśli na początku droga wydaje się zbyt trudna.

Kiedy za ludźmi idą realne potrzeby, metodą małych kroków oraz wytrwałością i determinacją można dokonać niemożliwego. Warto nie spoczywać na laurach, tylko działać i nie rezygnować po porażkach. Ludzie, zjednoczeni razem i w potrzebie potrafią zdziałać cuda. Nawet, jeśli początkowo cel wydaje się im zbyt odległy.

Nic dodać, nic ująć! Myślę, że to znakomita puenta naszej rozmowy. Dziękuję za możliwość przeprowadzenia wywiadu i życzę powodzenia na przyszłość. Jestem pewna, że jeszcze nie raz o Was usłyszymy!

Autorką zdjęć Ośrodka jest Pani Marta Toporek-Derek.