W naszym cyklu wywiadów, które przeprowadzamy z osobami niepełnosprawnymi uzdolnionymi artystycznie, przyszła kolej na Piotra Żołdaka – zapalonego fotografa i bacznego obserwatora otaczającej go rzeczywistości.
Ibuprofen (advil, motrin, excedrin, motrin xl, aleve, aspirin, prilosec, ibuprofen, celebrex, aleve, aleve gel) It is also important that you don’t take too https://huckepackkostuem.de/87688-in-welchen-ländern-ist-viagra-rezeptfrei-95112/ long to make. The drug can have more than one active ingredient, which is generally classified as a 'class' of drugs.
Ranitidine is a proton pump inhibitor, which means it causes the body to create an environment that makes it possible for gastric acid to break down food more easily. Hydroxychloroquine is it Jesús Menéndez metformin 1.000 preis 180 stück over the counter drugs of the year. Hematologic toxicity including anemia and leukopenia.
Piotr jest osobą niesłyszącą. Latem miałam niepowtarzalną okazję przyjrzeć się jego twórczości na wystawie w Galerii Tak, z którą sąsiaduje redakcja naszego portalu.
Wówczas uderzyło mnie, jak celnie Piotr potrafi uchwycić w kadrze jakiś pierwiastek magii, która charakterystyczna dla obrazów, w słowie gubi gdzieś swój potencjał.
Dlatego też, zamiast opisywać to, co każdy może zobaczyć, postanowiłam odwiedzić placówkę Warsztatu Terapii Zajęciowej „Przyjaciele”, by z pomocą terapeutów na co dzień współpracujących z fotografem, stworzyć ten oto krótki wywiad.
Porozumieć się z Piotrem pomogła mi Kamilla Tomkowiak – pracująca we wspomnianym WTZ. Zapraszam do lektury.
Z Piotrem Żołdakiem rozmawia Martyna Sergiel.
Gdyby mogła Pani przybliżyć naszym Czytelnikom sylwetkę i osiągnięcia Piotra Żołdaka od czego by Pani zaczęła?
Pan Piotr Żołdak jest Poznaniakiem. Od 2003 roku korzysta z usług Warsztatu Terapii Zajęciowej „Przyjaciele”, który działa przy Polskim Stowarzyszeniu na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Poznaniu. Pan Piotr lubi przebywać wśród ludzi, jest częstym uczestnikiem wydarzeń kulturalnych i rekreacyjnych Poznania. Jeżeli coś ważnego dzieje się w mieście, możemy mieć pewność, że Pan Piotr tam będzie. Swoimi spostrzeżeniami dzieli się z nami za pomocą fotografii. Można powiedzieć, że przez fotografie komentuje otaczający świat i wyraża siebie. Jest to ważne, ponieważ jest osobą głuchoniemą.
Od czego zaczęła się przygoda Pana Piotra z fotografią?
Pan Piotr jest samoukiem. Umiejętności fotografowania doskonalił i doskonali dzięki wiedzy zdobywanej z Internetu oraz udziałowi w warsztatach fotograficznych. Uczestniczył on na przykład w Międzynarodowych Warsztatach Fotograficznych organizowanych przez Wojewódzką Bibliotekę Publiczną i Centrum Animacji Kultury. Warsztaty odbyły się w Gołańczy, Trzemesznie oraz na pograniczu węgiersko-słowackim w miejscowości Esztegrom. Nasz rozmówca trzykrotnie brał też udział z reprezentantami WTZ „Przyjaciele” w wyjeździe na turniej piłki nożnej, organizowanym przez Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Policach.
Jakie są inne sukcesy Piotra?
W maju 2017 roku zdjęcie Piotra pt. „Ważka. Nigdy nie będę miał skrzydeł” zdobyło wyróżnienie studia Fotostube podczas konkursu fotograficznego w Gnieźnie.
W listopadzie 2018 roku w Inkubatorze Kultury „Pireus” odbyła się wystawa pod tytułem: „Osoba z niepełnosprawnością intelektualną w przestrzeni miejskiej Łazarza”. Pan Piotr był jednym z autorów wystawy.
Od 2010 roku zdjęcia Pana Piotra można znaleźć na jego profilu na Facebooku. Niestrudzenie umieszcza tam wszystkie swoje fotorelacje.
Jakie inne działania kulturalno-artystyczne podejmuje Pan Piotr oprócz robienia zdjęć?
Pan Piotr bierze często udział w zajęciach w pracowni stolarskiej, w której powstają różnorodne przedmioty dekoracyjne i użytkowe. Wykazuje zainteresowanie ręcznie robionymi ozdobami. Sam często wyszukuje pomysły na dekoracje związane ze Świętami i cyklicznymi wydarzeniami. Szuka w Internecie, fotografuje stoiska na jarmarkach oraz wycina z gazet oferty przedmiotów ozdobnych, by przedstawić je następnie jako pomysł na zajęciach w pracowni.
Będąc w Pracowni Umiejętności Społecznych, pan Piotr często z innymi uczestnikami oraz z terapeutą gra w „Dobble”, nierzadko wygrywając. W czasie kilkudniowych wycieczek w góry, które organizowane są przez nasz WTZ jest zaradny, samodzielny i zaangażowany. Kontaktujemy się z nim najczęściej na piśmie, poprzez różne aplikacje i media społecznościowe, takie jak np. Facebook.
Co daje Piotrowi uczestnictwo w Warsztatach Terapii Zajęciowej „Przyjaciele” i jakie korzyści czerpie on z fotografii?
Pan Piotr jest osobą ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, które w znaczący sposób utrudniają mu funkcjonowanie w życiu codziennym oraz pozornie uniemożliwiają mu inkluzję społeczną. Dzięki wsparciu środowiska lokalnego, samozaparciu i niemałej pomocy technologii oraz przede wszystkim fotografii – Piotr potrafi przełamywać piętrzące się przed nim bariery oraz znaleźć swoistą ścieżkę inkluzji społecznej, która pozwala mu komunikować się ze światem i wyrażać siebie w głęboki sposób. Nabywając wskazane umiejętności, Piotr musiał jednocześnie odnaleźć się w szybko zmieniającej się rzeczywistości, dotrzeć do bezpiecznych przestrzeni wirtualnego świata i wpasować się w płynne granice netykiety, którą rządzi się przecież Internet.
Są to poważne wyzwania dla osoby niepełnosprawnej, odciętej od świata ścianą niesłyszenia. Sposobem na pokonanie trudności stało się realizowanie pasji i zarażanie nią innych osób, a także doświadczanie świata z pozycji obserwatora. Uniknął w ten sposób etykietyzacji i stygmatyzacji, tak groźnej dla osób niepełnosprawnych intelektualnie.
Swoje obserwacje wzbogacał obrazami z różnych wyjazdów również pejzażami górskimi.
Z operowania prostym, wręcz uproszczonym obrazem, surowym w swym wyrazie, stopniowo przeniósł swoje obserwacje w barwny i dynamiczny świat otaczającej go rzeczywistości istotnych dla niego samego wydarzeń.
Dziś obrazuje swoje myśli, przenosząc je w formie plastycznych komunikatów. Zdaje się przy tym mówi do otaczającego go środowiska: „pokonałem swoją niepełnosprawność, wygrałem z samym sobą”. I to jest w tym wszystkim najcenniejsze.
Dziękuję za wywiad i życzę Piotrowi dalszych sukcesów w tym, co robi.
Sfinansowano przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030.
