Leonard Szymański urodził się 18 VI 1939 w Poznaniu. Absolwent Politechniki Poznańskiej (1963). W latach 1956-1957 zatrudniony w HCP jako frezer. Przez większość swojej kariery zawodowej związany z Wielkopolską Fabryką Urządzeń Mechanicznych „Wiepofama” (następnie Fabryka Obrabiarek Specjalnych „Ponar-Wiepofama”). W okresie 1963-1992 był zatrudniony jako: konstruktor, starszy konstruktor, projektant, starszy projektant. W 1973 r. był jednym z konstruktorów płucoserca dla dzieci (w zespole dr. Bogdana Szelągowicza) dla kliniki chirurgii dziecięcej.
Leonard Szymański był aktywnym działaczem społecznym. Należał do ZHP, ZSP a przede wszystkim do PTTK, w którym działał w latach 1957-1980, organizując obozy dla dzieci. Był także szefem jednego z oddziałów Związku Metalowców. Od wczesnej młodości przyświecała mu idea walki o wolną Polskę. Nic więc dziwnego, że aktywnie włączył się w tworzenie struktur NSZZ „Solidarność” w swoim macierzystym zakładzie. Był członkiem a w okresie od stycznia do lipca 1981 r. przewodniczącym Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w „Wiepofamie”.
Leonard Szymański należał do najważniejszych działaczy poznańskiej „Solidarności”. Położył znaczące zasługi w konsolidacji związku przyczyniając się do uniemożliwienia zarejestrowania odrębnego związku zawodowego przez HCP. Podobnie istotną rolę odegrał on w czasie zorganizowanej 2 X 1980 r. w „Wiepofamie” prowokacji SB, zapobiegając rozbiciu poznańskiego MKZ NSZZ „Solidarność” .
22 IV 1981 r. Leonard Szymański został wiceprzewodniczącym Społecznego Komitetu Obchodów 25. Rocznicy Poznańskiego Czerwca. W ramach prac w komitecie odpowiedzialny był za przygotowanie uroczystości na placu Adama Mickiewicza.
Leonard Szymański był delegatem na zjazdy NSZZ „Solidarność” zarówno regionalne, jak i I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku. Jako członek Prezydium Zarządu Regionu i wiceprzewodniczący NSZZ „Solidarność” Region Wielkopolska upatrywany był przez niektórych jako konkurent i alternatywa dla Zdzisława Rozwalaka, z którym jednak współpracował bardzo zgodnie. W czasie kryzysu bydgoskiego opowiadał się za porozumieniem warszawskim i nie podejmowaniem strajku generalnego.
W ramach swoich obowiązków związkowych uczestniczył w licznych rozmowach z władzami. Poprzez udział w pracach wojewódzkiego sztabu gospodarczego walczył o poprawę zaopatrzenia w towary pierwszej potrzeby. Aktywnie uczestniczył w pracach Wszechnicy Robotniczej, prowadząc szkolenia dla działaczy związkowych.
Po wprowadzeniu stanu wojennego w dniach 13 – 18 XII 1981 r był członkiem Regionalnego Komitetu Strajkowego. Był sygnatariuszem listu otwartego przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. 12 I 1982 r. uczestniczył w spotkaniu Zdzisława Rozwalaka z dziennikarzami zachodnimi, w którym odwołał on podpisaną wcześniej deklarację lojalności.
W lutym 1982 r. Leonard Szymański wystąpił do Wydziału Spraw Społeczno-Administracyjnych Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu w sprawie trybu wypowiadania umów o pracę pracownikom etatowym Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Wielkopolska. Spowodował wypłatę internowanym wynagrodzeń z przejętych przez władze funduszy „Solidarności”. W październiku 1982 r. był sygnatariuszem listu otwartego do Sejmu PRL przeciw delegalizacji NSZZ „Solidarność”. Z kolei w styczniu 1983 r. był sygnatariuszem listu do Prokuratury Generalnej przeciwko więzieniu działaczy „Solidarności”. Jesienią 1982 r. współorganizował tzw. ciało doradcze Tymczasowego Zarządu Regionu Wielkopolska (z Andrzejem Porawskim, Romanem Schefke, Tomaszem Stawickim, Jerzym Nowackim). Utrzymywał kontakt ze środowiskiem podziemnego „Obserwatora Wielkopolskiego” i poznańskiego Radia „Solidarność”. Uczestniczył w przygotowaniach do nielegalnej emisji na wizji TV informacji z prasy podziemnej. W kwietniu 1982 r. został skazany przez kolegium do spraw wykroczeń za noszenie znaczka „Solidarność”. W dniach 2 V – 14 V 1983 był aresztowany, oskarżony w sprawie Janusza Pałubickiego. Rozpracowywany był przez SB.
W okresie 1981-1989 był organizatorem i współorganizatorem Mszy za Ojczyznę (m.in. w katedrze poznańskiej, u oo. dominikanów, w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu). W latach 1983-1989 uczestniczył w pracach Duszpasterstwa Ludzi Pracy. W okresie 1983-1989 był uczestnikiem i współorganizatorem Dni Kultury Chrześcijańskiej w Poznaniu. Występował, jako prelegent podczas DKCh we Wrocławiu, Szczecinie, Trzciance, Tychach, Rybniku, Świnoujściu.
Leonard Szymański od 1981 r. utrzymywał bliskie kontakty z poznańskim Klubem Inteligencji Katolickiej. Od 14 I 1984 r. był członkiem zarządu poznańskiego KIK-u. Do jego obowiązków należały sprawy administracyjne i gospodarcze. Opiekował się sekcjami młodzieżowymi a także odpowiadał za kontakty z innymi klubami. W ramach wzajemnych relacji wygłaszał prelekcje w wielu zaprzyjaźnionych klubach w całej Polsce. Działalność Leonarda Szymańskiego została doceniona przez episkopat. W latach 1981-1984 zasiadał w Prymasowskiej Radzie Społecznej.
W styczniu i lutym 1988 r. uczestniczył w spotkaniach działaczy „Solidarności” dla grup inicjatywnych z poznańskich zakładów pracy przygotowujących wnioski do sądu o rejestrację zakładowych organizacji związkowych NSZZ „Solidarność”. 12 X 1988 r. wziął udział w zebraniu części członków Prezydium Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Wielkopolska w składzie sprzed 13 XII 1981 r.. W wydanym oświadczeniu wezwano wtedy do jawnych działań organizacyjnych i poparto Lecha Wałęsę.
Od 1989 r. był członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Poznaniu. Kandydował z jego ramienia do sejmu. 4 VI 1989 r. został wybrany na posła X kadencji. Zasiadał w Obywatelskim Klubie Parlamentarnym. Był członkiem m.in. Komisji Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów, Komisji Przekształceń Własnościowych, Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Komisji Nadzwyczajnej do Rozpatrzenia Projektów Ustaw Dotyczących Zmian Systemowych w Gospodarce oraz Komisji Stosunków Gospodarczych z Zagranicą i Gospodarki Morskiej.
W latach 1992-1997 pełnił funkcję prezesa Zarządu Agencji Rozwoju Regionalnego w Kwilczu. W okresie 1997-2005 pracował jako doradca Zarządu Huty Szkła Warta SA. Od roku 1998 do 2007 był członkiem Rady Nadzorczej Wydawnictwa Poznańskiego Sp. z o.o., Natomiast w latach 2007-2009 przewodniczył Radzie Nadzorczej Warta Glas Sp. z o.o.
W latach 1989-1992 był członkiem NSZZ „Solidarność” w FOS Ponar Poznań (dawniej „Wiepofama”). W okresie 1990-1991 zasiadał we władzach regionalnych Partii Chrześcijańskich Demokratów. Leonard Szymański był Kawalerem Orderu Orła Białego, został odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem i Medalem Niepodległości, uhonorowany tytułem Zasłużony dla Miasta Poznania.
Msza Święta pogrzebowa zostanie odprawiona 19 V 2023 o godz. 10.30 w kościele pw. Chrystusa Dobrego Pasterza przy ul. Nowina 1. Pogrzeb o godz. 12.00 na Cmentarzu Jeżyckim przy tej samej ulicy.
Opracowano na podstawie:
Materiałów archiwalnych WAS,
- Białecki, Klub Inteligencji Katolickiej w Poznaniu w latach 1956-1991, Poznań 2012.
https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/19066,Szymanski-Leonard.html [dostęp: 18 maja 2023]
https://www.sejm.gov.pl/sejm9.nsf/komunikat.xsp?documentId=D33DBA1ABB761CD7C12589AD004AFB43 [dostęp: 18 maja 2023]
https://archiwum.sws.org.pl/krzyz-i-medal-niepodleglosci/lista-odznaczonych/szymanski-leonard-0 [dostęp: 18 maja 2023]
https://www.poznan.pl/mim/bm/news/z-rady-miasta,c,16/zmarl-leonard-szymanski,203634.html [dostęp: 18 maja 2023]